Recent heeft een Engelse rechter prinses Haya bint al-Hussein een bedrag toegekend dat kan oplopen tot 630 miljoen euro aan partneralimentatie. Maar hoe komt een rechter nu uiteindelijk tot een bedrag dat aan partneralimentatie moet worden betaald?
In Nederland is het zo dat in de meeste gevallen nog steeds de man partneralimentatie betaalt. Om te bepalen in hoeverre de vrouw daadwerkelijk aanspraak maakt op enig bedrag bepaalt men wat de behoefte van de vrouw is. Het bepalen van de behoefte kan op twee manieren. De tremanormen die bij het vaststellen van kinder- en partneralimentatie het uitgangspunt voor de rechter zijn, formuleert het als volgt:
Vaststelling behoefte voor partneralimentatie
Voor de vaststelling van de behoefte van de onderhoudsgerechtigde aan een onderhoudsbijdrage houdt men rekening met alle relevante omstandigheden. Hieronder valt de hoogte en de aard van zowel de inkomsten als de uitgaven van partijen tijdens het huwelijk waarin men een aanwijzing vindt voor de mate van welstand waarin zij hebben geleefd. En dan zoveel mogelijk met concrete gegevens betreffende de reële of met een redelijke mate van waarschijnlijkheid te verwachten kosten van levensonderhoud van de onderhoudsgerechtigde.
In het geval van prinses Haya betekende dat, dat er rekening werd gehouden met de jachten en vliegtuigen die zij tot haar beschikking had. Verder werd er een bedrag aan kosten voor kleding uitgegeven van 85 miljoen euro. Aan het huishouden was de prinses al snel 100 miljoen euro per jaar kwijt. Aangezien prinses Haya niet al haar kosten kon overzien, reserveerde zij, verstandig als zij is, sowieso nog 10 miljoen euro per jaar voor onvoorziene uitgaven. De twee minderjarige kinderen van 14 en 10 jaar oud kregen jaarlijks meer dan 10 miljoen euro zakgeld.
Behoefte aan partneralimentatie is maatwerkVervolgens is dan de vraag, wanneer we met een Nederlandse bril naar deze zaak kijken, in hoeverre prinses Haya zelf in haar levensonderhoud kan voorzien. Met andere woorden, wat zijn haar eigen inkomsten en/of vermogen maar ook wat eventueel haar verdiencapaciteit is. In veel echtscheidingen stelt de vrouw dat zij haar verdiencapaciteit niet volledig kan benutten. Dit vanwege haar zorg voor de kinderen. In hoeverre dat argument voor prinses Haya zou standhouden bij de rechter is nog maar de vraag nu zij een staf van 80 man heeft die altijd voor haar en de kinderen klaarstaan.
De conclusie is dan ook dat de bepaling van de behoefte aan partneralimentatie maatwerk is.
Er is ook een tweede manier om de behoefte te bepalen. Deze vuistregel, de zogenaamde Hof-norm, sluit aan bij het netto besteedbaar inkomen van partijen. Van dit netto besteedbaar inkomen trekt men eerst het aandeel van de kosten van de kinderen af. 60% van het bedrag dat overblijft, is dan de behoefte. Simpel gezegd betekent dat het volgende. Stel het netto besteedbaar inkomen van het gezin is € 5.000 per maand en de kosten van de kinderen bedragen € 1.000.
€ 5000,00 – € 1.000 = € 4.000.
De behoefte van de vrouw (maar ook de man) is dan 60% x € 4.000 = € 2.400.
Om te komen tot een eventuele bijdrage die door de man moet worden betaald, zal dus eerst de behoefte moeten worden vastgesteld. In de uitspraak van het gerechtshof Amsterdam van 14 december 2021 (ECLI:NL:GHAMS:2020:2719) was de conclusie dat de behoefte niet kon worden vastgesteld. De rechtbank heeft in eerste aanleg de behoefte van de vrouw vastgesteld op € 2.755 
per maand. Dit volgens de hierboven genoemde Hof-norm. In hoger beroep betwist de man gemotiveerd dit bedrag. Het hof overweegt dat wanneer er discussie bestaat over de behoefte, het hanteren van de Hof-norm als enige maatstaf voor het bepalen van de behoefte op gespannen voet kan staan met het door de Hoge Raad verlangde maatwerk.
In deze zaak heeft de vrouw vervolgens een gedetailleerde behoeftelijst overgelegd en daarmee haar behoefte willen aantonen. Helaas voor de vrouw, heeft het hof haar hierin niet gevolgd. De uitgaven die op de lijst stonden vermeld waren onvoldoende met bewijsstukken onderbouwd. Partijen hadden maar een korte tijd samengewoond tijdens het huwelijk. De vrouw had om die reden ook maar beperkt kunnen profiteren van het inkomen van de man. De Hof-norm ging niet op. Omdat de vrouw haar behoefte onvoldoende aantoonde, kon de behoefte in het geheel niet worden vastgesteld. Vervolgens gaat het hof dan uit van een behoefte op bijstandsniveau. Dat is een bedrag dat een ieder wordt geacht minimaal nodig te hebben om rond te komen. Aangezien de vrouw € 1.800 verdient en dat ruim boven het bijstandsminimum ligt, is haar verzoek om partneralimentatie afgewezen.
Het is dus zaak om bij partneralimentatie professionele bijstand in te roepen. Dit om problemen met de vaststelling van de behoefte te voorkomen. Soms kan het beter zijn om uit te gaan van de Hof-norm. Terwijl een andere keer een heel precieze behoeftelijst met de juiste bewijzen een beter resultaat oplevert. In het geval van prinses Haya, die in de beginperiode van haar huwelijk 2,5 miljoen euro aan aardbeien uitgaf, was het misschien handiger geweest om inderdaad van de werkelijke uitgaven uit te gaan. Aan de andere kant misschien ook niet. In deze echtscheiding is prinses Haya namelijk met 30 miljoen dollar aan cash het paleis verlaten. En in het geval de aardbeien contant en zonder bon zijn betaald, dan kan de rechter er ook niks mee!
Heeft u vragen over de bepaling van de hoogte van de partneralimentatie? Neem dan geheel vrijblijvend contact met ons op!
