Steeds vaker komen we in de familierechtpraktijk mensen tegen die internationaal zijn getrouwd en gescheiden. Maar wat als je ex je ‘verstoot’ in het buitenland en je daar zelf niets over te zeggen had? Kun je in Nederland dan alsnog scheiden – én alimentatie vragen? De Rechtbank Den Haag gaf hierover een belangrijke uitspraak.
Een vrouw en een man, beiden met Egyptische roots, trouwden in 2019 in Egypte. Ze vestigden zich in Nederland en kregen samen drie kinderen. Op een gegeven moment liep het huwelijk spaak. De vrouw verliet de echtelijke woning. Wat volgde, was een verrassing: de man liet in Egypte eenzijdig een echtscheiding uitspreken, zonder dat de vrouw daarover was geïnformeerd. Een zogeheten ‘verstoting’.
Toen de vrouw via haar zus ontdekte dat zij officieel gescheiden zou zijn, besloot ze het heft in eigen handen te nemen en een verzoek tot echtscheiding in Nederland in te dienen – inclusief een verzoek om partneralimentatie. De man verzette zich: volgens hem waren ze immers al in Egypte gescheiden en had zij daarom geen recht meer op alimentatie.
De rechtbank was resoluut. Een eenzijdige echtscheiding, zoals een verstoting, wordt in Nederland alleen erkend als de andere echtgenoot daarmee instemt – expliciet of stilzwijgend. Dat was hier niet het geval. De vrouw was niet betrokken bij de procedure, wist er niets van, en had dus ook niet kunnen berusten in de scheiding. En dus gold: in Nederland was er (nog) geen echtscheiding.
De rechter sprak de echtscheiding alsnog uit op grond van duurzame ontwrichting. Beide partijen erkenden dat het huwelijk niet meer werkte. Vervolgens keek de rechtbank naar de financiële situatie.
De vrouw werkte parttime in de kinderopvang en verdiende ongeveer € 1.250 netto per maand. Op basis van de Hof-norm werd haar huwelijksgerelateerde behoefte vastgesteld op € 2.560. De man had een netto inkomen van € 3.721 per maand. Na aftrek van kinderalimentatie voor hun jongste kind, resteerde er volgens de draagkrachtberekening ruimte voor € 500 partneralimentatie per maand.
Opvallend was dat de rechtbank géén rekening hield met vrijwillige bijdragen die de man nog betaalde aan zijn meerderjarige kinderen en ex-partner. Alleen wettelijke verplichtingen tellen mee – en die zijn er richting je (ex-)echtgenoot nou eenmaal als eerste.
Deze uitspraak onderstreept dat Nederlandse rechters niet zomaar buitenlandse (religieuze of culturele) echtscheidingsvormen erkennen. Zeker niet als ze eenzijdig zijn en de andere partij buiten spel is gezet. Tegelijkertijd biedt het hoop voor vrouwen die zich onterecht ‘verstoten’ voelen: ook als er in het buitenland een procedure is gevolgd, kun je in Nederland alsnog echtscheiding en alimentatie verkrijgen – mits aan de voorwaarden wordt voldaan.
Ben je zelf in het buitenland getrouwd of gescheiden, en twijfel je over de rechtsgeldigheid in Nederland? Neem dan gerust contact op. Wij denken graag met je mee – in jouw belang én volgens het Nederlands recht.
