Procedures in letselschadezaken gaan nogal eens over de vraag of het slachtoffer nadere informatie, zoals een integraal kopie van de huisartsenkaart, moet overleggen aan de medisch adviseur van de verzekeraar. Soms start een verzekeraar in letselschadezaak een procedure alleen om deze nadere informatie te krijgen. Ook als er geen vermoeden van fraude is. In dat kader verwijten slachtoffers (en hun belangenbehartigers) de verzekeraar nogal eens dat hij een visexpeditie begint. Dit in hoop iets boven tafel te “hengelen” in de letselschadezaak, dat tegen het slachtoffer kan worden gebruikt. Verzekeraar Allianz voert een in voorlopig deskundigenbericht in een letselschadezaak bij de rechtbank Amsterdam een opmerkelijk verweer. Allianz verwijt het slachtoffer namelijk dat zij nu zelf een hengeltje uitwerpt.
Op 29 november 2008 raakt verzoekster als passagier betrokken bij een ‘kop-staart-botsing’. Het voertuig dat achterop de auto waarin het slachtoffer zat botste, was verzekerd bij London Verzekeringen. Die verzekeraar is overgegaan in Allianz. Allianz erkent geen aansprakelijkheid. Zij neemt wel de schaderegeling van de letselschade jegens het slachtoffer ter hand. Dit op op grond van de Bedrijfsregeling Schuldloze derde.
Het slachtoffer ervaart toenemende klachten van tintelingen en verminderde kracht in het been. Hiervoor staat zij onder behandeling van de huisarts, een neuroloog en een psychiater. De klachten van het slachtoffer verdwijnen helaas niet.
De diagnose die de diverse behandelaren stellen, is dat sprake is van een reactieve conversiestoornis (een stoornis waarbij er iets mis gaat met de signalen van de hersenen naar delen van het lichaam). Het slachtoffer heeft hier in het verleden ook eens last van gehad.
Het slachtoffer stelt dat er een discussie is tussen partijen. Deze bestaat uit de vraag of de reactieve conversiestoornis het gevolg is van het ongeval. De stoornis moet worden vastgesteld door een psychiater. Allianz wil echter niet meewerken aan een psychiatrisch onderzoek in gezamenlijk overleg. Het slachtoffer start daarom een voorlopig deskundigenbericht. Het slachtoffer verzoekt de rechtbank:
Allianz verzet zich tegen inwilliging van het verzoek. Allianz voert diverse verweren:
Het meest in het oog springende verweer (en enige besproken verweer in deze blog) is dat Allianz meent dat er in deze letselschadezaak sprake is van een fishing expedition.
Allianz stelt dat een onderzoek door een psychiater niet in de rede ligt. Dit omdat het slachtoffer meent geen psychische klachten te hebben. Zij weigert iedere behandeling . Zolang er geen behandelingen zijn, is onduidelijk of zij daadwerkelijk aan een conversiestoornis lijdt. Daarom dient haar verzoek als een bij wet verboden fishing expedition te worden aangemerkt. Om die reden is het verzoek in strijd met de goede procesorde.
Nu het slachtoffer zich niet laat behandelen, maar wel stelt dat sprake is van een conversiestoornis, misbruikt het slachtoffer het verzoek voor een deskundigenonderzoek.
De rechter is het niet eens met Allianz. Er is geen sprake van een fishing expedition. Sterker nog de rechter slaat Allianz met de eigen rapportage om de oren:
“Onder verwijzing naar de rapportage van haar medisch adviseur heeft Allianz in 2016 weliswaar meegedeeld dat de diagnose conversiestoornis wordt onderschreven, maar in deze procedure lijkt zij dat (inmiddels weer) te betwisten door naar voren te brengen dat [verzoekster] zelf stelt dat zij geen psychische klachten heeft en dat er aldus een toereikende medische onderbouwing ontbreekt. Gelet op die betwisting en de betwisting van het causale verband tussen het ongeval en de mogelijke conversiestoornis, heeft [verzoekster] dus belang bij haar verzoek.
Anders dan Allianz meent, kan in dit geval niet worden geoordeeld dat sprake is van een fishing expedition. Uit de door [verzoekster] overgelegde stukken blijkt immers genoegzaam dat [verzoekster] in de periode na het verkeersongeval diverse klachten heeft ondervonden en dat de medisch specialisten (neuroloog, klinisch psycholoog en psychiater) sinds eind 2009 denken aan een (reactieve) conversiestoornis die het gevolg is van de aanrijding in 2008. Om vast te kunnen stellen dat [verzoekster] daadwerkelijk een conversiestoornis heeft en of die het gevolg is van het ongeval (en geen andere oorzaken kent, zoals Allianz vermoedt) ligt een deskundigenbericht in de rede.”
De rechter wijst het verzoek van het slachtoffer om een deskundige te benoemen dan ook toe. De rechtbank benoemt echter een andere deskundige dan aanvankelijk verzocht. Daar zijn partijen het tijdens de mondelinge behandeling namelijk over eens geworden. De extra door Allianz voorgestelde vraag wordt wel aan de deskundige voorgelegd.
Dat er (tegen beter weten in?) verweer wordt gevoerd tegen een verzoek om een deskundige in een letselschadezaak, is niets nieuws. Dit gebeurt vaker. Wat wel opvallend is, is dat Allianz het slachtoffer beschuldigt van een fishing expedition. Normaliter wordt dat verweer tegen een verzekeraar gebruikt en niet door een verzekeraar. De vraag is waarom Allianz meent dat hier sprake van is. Het lijkt mij dat het ook in het belang van Allianz is om een antwoord te krijgen op de vraag of sprake is een reactieve conversiestoornis en zo ja, of deze door het ongeval komt… Doet wellicht het spreekwoord opgeldt: “Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten.”?
Hebt u vragen over het verhalen van letselschades (en/of overlijdensschades) dan wel over de procedures die daarmee samenhangen, neem dan vrijblijvend contact met ons op!