Regelmatig houden mensen geldinzamelingsacties voor slachtoffers. Bijvoorbeeld ten behoeve van nabestaanden voor het bekostigen van een begrafenis. Of voor het slachtoffer om een moeilijke periode door te komen. In de media zijn hiervan diverse voorbeelden bekend. Zoals de inzamelingsactie na de aanslag in de tram in Utrecht, na een ernstig verkeersongeval in Hooghalen etc. Als iemand aansprakelijk is dan zou de aansprakelijke partij eveneens voor die kosten moeten opkomen. Hoeft de aansprakelijke partij deze kosten dan niet meer te vergoeden als deze kosten reeds door een derde zijn betaald? Oftewel: geld uit geldinzamelingsacties verrekenen?
Recent heeft de Rechtbank Rotterdam uitspraak gedaan in een zaak waarin die vraag aan de orde kwam. Hield de rechtbank rekening met de bedragen die de (ouders van de) benadeelde partij als donaties hadden ontvangen?
Allereerst het leerstuk van de verrekening in zijn algemeenheid. In art. 6:100 BW staat het volgende:
Heeft een zelfde gebeurtenis voor de benadeelde naast schade tevens voordeel opgeleverd, dan moet, voor zover dit redelijk is, dit voordeel bij de vaststelling van de te vergoeden schade in rekening worden gebracht
(c) Shutterstock
Dit artikel verschaft nog weinig duidelijkheid. In de jurisprudentie is echter bepaald dat voor verrekening een condicio-sine-qua-nonverband tussen de normschending en de gestelde voordelen dient te bestaan. In die zin dat sprake is van voordeel dat zonder de normschending niet zou zijn opgekomen. Dan zou het redelijk kunnen zijn dat die voordelen (in beginsel) in mindering strekken op de te vergoede schade (vgl. Hoge Raad 8 juli 2016 (Tennet/ABB). Het redelijkheidcriterium dient te worden ingevuld met het in art. 6:98 BW bepaalde. In dit artikel staat:
Voor vergoeding komt slechts in aanmerking schade die in zodanig verband staat met de gebeurtenis waarop de aansprakelijkheid van de schuldenaar berust, dat zij hem, mede gezien de aard van de aansprakelijkheid van de schade, als een gevolg van deze gebeurtenis kan worden toegerekend.
Uit de parlementaire geschiedenis vallen de volgende gedachten te destilleren:
(c) Shutterstock
Dan terug naar de geldinzamelingsacties. In de uitspraak van de Rechtbank Rotterdam betrof het een geldinzamelingsactie om een gezin te steunen in de moeilijke periode na een openlijke geweldpleging tegen een veertienjarige jongen uit het gezin.
De verdachte verzocht de rechtbank om bij de vordering van de benadeelde partij rekening te houden met de bedragen die (de ouders van) de benadeelde partij al naar aanleiding van doneeracties ontvingen. De rechtbank oordeelt hieromtrent als volgt:
(…) uitkeringen die derden uit vrijgevigheid in verband met de schadetoebrenging hebben gedaan in beginsel niet voor verrekening in aanmerking komen in het kader van artikel 6:100 van het Burgerlijk Wetboek. Aannemelijk is dat de donaties uit ideële motieven zijn gedaan en onverplichte giften betreffen van betrokken burgers om de benadeelde partij en zijn gezin te steunen in een moeilijke periode. In een dergelijk geval acht de rechtbank het niet redelijk rekening te houden met deze donaties bij het vaststellen van de door de daders toegebrachte immateriële schade.
De opbrengst van de geldinzamelingsacties verrekent de rechtbank dus niet. De aansprakelijke dient de gehele schade te vergoeden.
Mijns inziens is dit de enige juiste uitspraak! Niet alleen voelt dit antwoord goed, het zou krom zijn als niet het slachtoffer maar de aansprakelijke partij voordeel trekt uit de geldinzamelingsacties. De gulle gevers beoogden een voordeel te verstrekken aan het slachtoffer. Niet aan de dader. Bovendien gaat het in dit soort situaties vaak om aansprakelijke partijen die wel degelijk een verwijt is te maken. Hebt u vragen over de begroting van letselschade in het algemeen? Of in het bijzonder over voordeelstoerekening (geld uit geldinzamelingsacties verrekenen)? Neem dan vrijblijvend contact met ons.
