Inmiddels zullen er nog weinig mensen zijn die de ernst van het corona-virus onderschatten. De overheid reageert met een ‘intelligente lock down’, die diep ingrijpt in het dagelijkse leven. Dat heeft grote gevolgen. Helaas ook voor een kwetsbare groep die wij bijstaan: slachtoffers van letselschade. Onderstaand schets ik enkele gevolgen, waarbij ik niet de pretentie heb om uitputtend te zijn. Ongetwijfeld zullen wij in de komende maanden nog voor een aantal nieuwe uitdagingen komen te staan.
Slachtoffers van letselschade zijn voor hun (verdere) genezing en revalidatie vaak afhankelijk van een (para)medicus. Dat kan de huisarts van het slachtoffer zijn, die als spin het web het herstel coördineert. Maar ook een specialist in het ziekenhuis, die nog een (herstel)operatie moet uitvoeren. Of een revalidatiearts die na de operatie het slachtoffer helpt optimaal te revalideren. Om de kans op verspreiding van het coronavirus te verkleinen hebben veel van deze medici de fysieke contacten tot een minimum teruggebracht.
Toegegeven: een controleafspraak met een specialist kan ook via beeldbellen, maar het uitvoeren van een operatie of oefentherapie bij de fysiotherapeut met ten minste 1,5 meter afstand tussen patiënt en (para)medicus is slecht voorstelbaar.
Veel, voor herstel noodzakelijke, behandelingen worden uitgesteld. Hierdoor kan het herstel langer gaan duren of, erger nog: suboptimaal zijn met blijvende beperkingen tot gevolg. Gedurende deze periode wordt er een groter beroep gedaan op mantelzorgers, die nu toch al overvraagd worden en waarvan er door de ‘lock down’ minder beschikbaar zijn.
Voor andere slachtoffers zal blijken dat het lastiger is om te re-integreren. Koffie gaan drinken op het werk om de contacten te onderhouden? Dat heeft geen zin als alle collega’s thuis aan het werk zijn.
Nogal eens organiseren wij, samen met de aansprakelijke verzekeraar en een arbeidsdeskundige een omscholingstraject. Bijvoorbeeld omdat het slachtoffer voor diens eigen werk arbeidsongeschikt is. Ook dat soort trajecten zijn nu lastiger. Slachtoffers die stage zouden gaan lopen bij een bedrijf om te ervaren of een bepaalde functie iets voor hen is, zien nu dat de afspraken worden afgezegd in het kader van ‘social distancing’. Maar ook opleidingsinstituten zijn nu gesloten of volledig overgegaan op digitaal lesgeven. Dat is niet voor iedereen even passend.
Gelukkig zien wij ook hier mooie initiatieven. Werkgevers die een fysiek sollicitatiegesprek bijvoorbeeld omzetten in een gesprek via beeldbellen, waardoor de sollicitatieprocedure wel doorgang kan vinden. Met enige creativiteit zijn er soms toch mogelijkheden te creëeren.
Tegelijkertijd lopen de doorlooptijden bij het UWV op. Daar hebben slachtoffers die een WIA-uitkering aanvragen last van. Zeker wanneer de werkgever na twee jaar loondoorbetaling stipt de loondoorbetaling staakt. Dit gat zal gedicht moeten worden door adequate bevoorschotting door verzekeraars.
Ook de schadeomvang zal in een groot aantal dossiers waarschijnlijk tot meer discussie gaan leiden. Immers, schade is het (financieel) verschil tussen de situatie «met» ongeval en de denkbeeldige situatie «zonder» ongeval. Door het corona-virus verandert niet alleen de situatie «met ongeval», maar ook die «zonder ongeval».
© Renee Olmsted via Pixabay
Stel, u werkte als zelfstandig kapper. U huurde in een salon een stoel. Door een verkeersongeval vier maanden geleden bent u volledig arbeidsongeschikt. Ter begroting van uw schade vergelijken wij, zoals gezegd, de situatie «met» ongeval met de denkbeeldige situatie «zonder» ongeval. In de situatie met ongeval bent u arbeidsongeschikt. Uw verdiencapaciteit is nul. Voor de denkbeeldige situatie zonder ongeval kijken wij doorgaans naar uw jaarcijfers over de afgelopen drie tot vijf jaar. Wij gaan er gevoeglijk vanuit dat u zonder ongeval met uw verdiencapaciteit eenzelfde inkomen zou hebben kunnen genereren. De aansprakelijke (verzekeraar) zal nu – terecht – tegenwerpen dat u zonder ongeval en de ‘lock down’ niet had mogen werken. Daardoor is de situatie zonder ongeval gelijk aan die met ongeval: uw verdiencapaciteit over deze periode is nul.
De steun van de overheid (de Tegemoetkoming Ondernemers Getroffen Sectoren) helpt u echter niet, omdat u dan een percentage minder omzet moet hebben gedraaid dan in de maanden voor de ‘lock down’. Betekent dit dan dit slachtoffer tussen wal en schip valt? Nee, mijns inziens moet in de vergelijking tussen de situatie «met» ongeval en de denkbeeldige situatie «zonder» ongeval verder worden gekeken dan alleen naar de omzet. Zonder ongeval zou onze kapper immers aanspraak hebben kunnen maken op de Tegemoetkoming Ondernemers Getroffen Sectoren. Zodat de misgelopen tegemoetkoming onderdeel wordt van het verlies van arbeidsvermogen. Dit kan echter, gegeven de voorwaarden die aan deze tegemoetkoming worden gesteld, weer een discussiepunt zijn met de verzekeraar.
Bovendien zijn dergelijke discussies niet beperkt tot zelfstandig ondernemers. Ook studerenden kunnen in een discussie terecht komen, namelijk of er sprake is van studievertraging. In de situatie «met» ongeval is wellicht eenvoudig aan te tonen dat u langer over de studie doet dan aanvankelijk de bedoeling was. Maar was er door het corona-virus niet hoe dan ook studievertraging ontstaan? Veel scholen zijn nu immers gesloten. Weliswaar probeert het onderwijs veel op te vangen met beeldbellen, maar voor (praktijk)tentamens en (-)examens zijn nog geen oplossingen gevonden.
© secondfromthesun via Pixabay
Waar aanvankelijk gesprekken met schaderegelaars werden afgezegd, zien wij steeds meer schaderegelaars overgaan op beeldbellen. Dat is weliswaar niet hetzelfde als een fysiek bezoek, maar geeft partijen wel de gelegenheid om met elkaar te overleggen.
Ook gesprekken met arbeidsdeskundige zien wij steeds vaker digitaal toch doorgaan. Dat is toe te juichen, het zou zonde zijn om maanden vertraging op te lopen enkel doordat een gesprek met de arbeidsdeskundige niet fysiek kon doorgaan.
Echter, andere onderdelen – zoals bijvoorbeeld een afsluitend expertise – laten zich lastig(er) vervangen door beeldbellen. Weliswaar kan de arts u vragen stellen en u (gedeeltelijk) observeren, maar een (echt) lichamelijk onderzoek laat zich moeilijk uitvoeren. Noch digitaal noch op 1,5 meter afstand van elkaar.
Het is dan ook te hopen dat we dit virus snel kunnen overwinnen en weer de schaderegeling als vanouds kunnen oppakken. Tot die tijd verwacht ik vaker dan voorheen een laptop met webcam te zullen opnemen in de schadestaat.
Hebt u vragen over het regelen van een letsel- of overlijdensschade? Neem dan vrijblijvend contact met ons op! Wij beantwoorden uw vragen graag (ook telefonisch of via beeldbellen).
