Een glazenwasser raakte zwaargewond nadat hij tijdens zijn werkzaamheden meer dan twee meter viel. Aan de val houdt hij ernstig letsel over. Op 1 mei 2025 deed de Rechtbank Den Haag uitspraak in de zaak die hij tegen de eigenaar van het bedrijfspand had aangespannen. De rechtbank oordeelde dat de eigenaar van het pand aansprakelijk is voor zijn schade. In deze blog bespreek ik de relevante punten uit die beschikking.
De glazenwasser was op 14 oktober 2022 bezig met het reinigen van de gevel van een bedrijfspand. Dat deed hij met behulp van een ‘tuckersysteem’, waarmee je op afstand de ramen kunt reinigen. Om goed bij de gevel te kunnen, is hij op een luifel boven de ingang van het pand gaan staan. De luifel bestaat uit een stalen U-profiel waarin roosters liggen en fungeert als zonneluifel.
Op enig moment schoot het rooster los en is de glazenwasser ruim twee meter gevallen. Hierdoor heeft hij ernstig letsel opgelopen: een breuk in de hersenschedel, een breuk in de oogkas, een verbrijzeling in de ruggenwervel, zes gebroken ribben, een verbrijzeld sleutelbeen, een gebroken rechterhand, een klaplong en op diverse plekken hersenbloedingen. Verder heeft hij als gevolg van het hersenletsel ernstige psychische klachten.
De glazenwasser is volledig arbeidsongeschikt geworden. Hij ontvangt geen arbeidsongeschiktheidsuitkering. Hij stelt de eigenaar van het pand aansprakelijk voor zijn letselschade.
De glazenwasser vindt dat de luifel gebrekkig was en dat de eigenaar van het pand daarom aansprakelijk is. Hij verzoekt de rechtbank in een deelgeschil voor recht te verklaren dat de eigenaar aansprakelijk is, dat de eigenaar hem een voorschot moet betalen en de proceskosten moet vergoeden.
De eigenaar van het pand wijst de aansprakelijkheid af. Volgens de eigenaar was de luifel niet bedoeld om op te lopen. Doordat de glazenwasser dat wel deed, heeft hij er zelf voor gezorgd dat het rooster loskwam en viel. Kortom, het lag niet aan een gebrekkig rooster, maar aan het handelen van de glazenwasser zelf. Bovendien stelt de eigenaar dat het rooster minder dan 2,5 meter hoog was, waardoor bepaalde veiligheidsmaatregelen volgens hem niet verplicht waren.
De rechtbank gaat niet mee in het verweer van de eigenaar. Centraal in deze zaak staat artikel 6:174 van het Burgerlijk Wetboek. Volgens dit artikel is de eigenaar van een gebouw of ander bouwwerk aansprakelijk voor schade die ontstaat door een gebrek aan dat bouwwerk.
Van een gebrek is sprake als het bouwwerk niet voldoet aan de veiligheidsnormen die in de gegeven omstandigheden mogen worden verwacht. Deze bepaling brengt een zogeheten risicoaansprakelijkheid met zich mee. Dat betekent dat de eigenaar aansprakelijk is voor de schade, ongeacht of hij op de hoogte was van het gebrek. Er bestaat echter een uitzondering: als zelfs een zorgvuldige eigenaar, die het gebrek wél had gekend, het incident niet had kunnen voorkomen, dan is er geen sprake van aansprakelijkheid op grond van dit artikel.
Volgens de rechtbank wekte de luifel de indruk dat daarop kon worden gelopen. Concrete aanwijzingen dat de luifel niet sterk genoeg was doordat de roosters niet goed vastzaten, waren er niet. Volgens de rechtbank mocht een gebruiker daarom verwachten dat je veilig erop kon staan en lopen. Verder staat vast dat het rooster niet (meer) strak vastzat en dat de glazenwasser dat niet wist. De klemmen waarmee het rooster vastzat, waren niet goed aangedraaid, waardoor het rooster kon verschuiven en uiteindelijk loskwam. Daarmee is volgens de rechtbank sprake van een gebrekkige luifel.
Verder volgt de rechtbank de eigenaar niet in zijn verweer als hij stelt dat het rooster loskwam doordat de glazenwasser erop liep en het daardoor is verschoven. Ook als juist is dat het lopen op de luifel heeft geleid tot het verschuiven van de positie van het rooster en het loskomen daarvan, dan geldt dat dit niet had kunnen gebeuren als de klemmen van het rooster goed vast hadden gezeten. Datzelfde geldt volgens de rechtbank voor de uitzonderingsregel. De rechtbank neemt aan dat de eigenaar een beroep doet op die uitzonderingsregel door te stellen dat door, op de luifel staand, met de steel kracht uit te oefenen op de gevel, het rooster loskwam en hij het gevaar niet heeft kunnen waarnemen en kunnen voorkomen. Ook dat verweer wordt verworpen.
De rechtbank wijst ook het beroep op eigen schuld af. Aangezien de luifel volgens de rechtbank de indruk wekte stevig genoeg te zijn, kon de glazenwasser ervan uitgaan dat daar veilig op kon worden gestaan en gelopen. De schade is volgens de rechtbank dus alleen ontstaan door de gebrekkigheid van de opstal.
De eigenaar wordt daarom aansprakelijk gehouden. De rechtbank wijst een voorschot van € 25.000 op de schadevergoeding toe aan de glazenwasser.
Deze zaak is een duidelijk voorbeeld van de risicoaansprakelijkheid die geldt voor bezitters van opstallen. In beginsel is de bezitter aansprakelijk als schade ontstaat door de (gebrekkige) opstal, ook als die daar niet vanaf weet. Tenzij hij kan aantonen dat hem geen verwijt valt te maken, dan is de bezitter niet aansprakelijk.
Uit de jurisprudentie blijkt dat de lat erg hoog ligt, wil een dergelijk verweer slagen. Als de bezitter aansprakelijk is, zal alle letselschade van het slachtoffer moeten worden vergoed.
Heeft u vragen over letselschade of aansprakelijkheid door een ongeval? Neem dan gerust contact met ons op!
