Op 2 juli 2025 deed de rechtbank Rotterdam uitspraak in een deelgeschil letselschade na een verkeersongeval. De rechtbank oordeelde dat de verzekeraar in de behandeling van de letselschadezaak onrechtmatig heeft gehandeld jegens het slachtoffer. De verzekeraar werd veroordeeld tot het betalen van (extra) smartengeld vanwege secundaire victimisatie. In deze blog bespreek ik de twee meest in het oog springende elementen die daaraan ten grondslag liggen.
Op 1 januari 2021 werd een vrouw op de fiets aangereden, waarna de dronken automobilist doorreed. Het slachtoffer raakte ernstig gewond en is sindsdien volledig afhankelijk van 24-uurszorg. Haar woning blijkt niet meer geschikt, omdat zij rolstoel gebonden raakte.
Nationale-Nederlanden erkende als aansprakelijkheidsverzekeraar aanvankelijk slechts 50% aansprakelijkheid, met een voorbehoud voor eigen schuld. Wel betaalde zij het slachtoffer een voorschot op basis van 100%. Pas bijna een jaar nadat Nationale-Nederlanden het proces-verbaal van de politie krijgt toegezonden, erkent zij de aansprakelijkheid voor de volledige 100%.
De oude woning werd verkocht voor een bedrag van € 205.000. Ook werd een nieuwe rolstoeltoegankelijke woning gekocht. De kantonrechter keurde, op verzoek van de curator van het slachtoffer, de verkoop van de oude en de aankoop van de nieuwe woning goed. Nationale-Nederlanden stelt echter later dat de verkoopprijs van de oude woning te laag was, de woning zou een marktwaarde hebben van € 275.000. Nationale-Nederlanden had hiervoor eenzijdig, achter de rug van het slachtoffer om, een taxatie laten uitvoeren. De oude woning werd verkocht aan de zwager van een medewerker van het makelaarskantoor dat de verkoop begeleidde. Daarmee handelde het slachtoffer volgens Nationale-Nederlanden in strijd met haar schadebeperkingsplicht. Nationale-Nederlanden kondigt daarom een korting van € 70.000 op de schadevergoeding aan.
De wijze waarop Nationale-Nederlanden het dossier behandelt, was voor de curator van het slachtoffer aanleiding om een procedure bij de rechter te starten. De curator vond dat Nationale-Nederlanden onbehoorlijk, onzorgvuldig en dus onrechtmatig heeft gehandeld bij de regeling van de letselschade van het slachtoffer. Daarbij is sprake van een aantal koerswijzigingen van Nationale-Nederlanden die onrechtmatig zijn, aldus de curator. De koerswijziging over de eigen schuld en het kortingsstandpunt over de woningwaarde zijn daarbij de belangrijkste. Door zo te handelen zijn de behoeftes van het slachtoffer uit het oog verloren en is een impasse ontstaan in de schaderegeling. Volgens de curator is daarom een smartengeldvergoeding van € 40.000 passend.
Nadat het verzoekschrift werd ingediend, heeft Nationale-Nederlanden het kortingsstandpunt – alsnog – laten varen. Verder stelt Nationale-Nederlanden dat de gestelde koerswijzigingen niet onrechtmatig waren. Ook is volgens Nationale-Nederlanden geen sprake van een impasse in de onderhandelingen bij de vaststelling van de letselschade. Het verzoek zou daarom, volgens Nationale-Nederlanden, niet ontvankelijk zijn.
De rechter oordeelt dat een beslissing over de onrechtmatigheid van de koerswijzigingen en de eventuele schadevergoeding bijdragen aan het vlot trekken van de onderhandelingen. Daarom is verzoeker ontvankelijk in haar verzoek. Verder oordeelt de rechter over de twee belangrijkste koerswijzigingen het volgende.
De rechtbank stelt dat Nationale-Nederlanden vanaf het moment dat zij het proces-verbaal van politie ontving haar eigen schuldverweer had moeten laten. Er was immers geen reden om een eigen schuldpercentage te hanteren, omdat nergens uit bleek dat het slachtoffer een verkeersfout had gemaakt. Nu Nationale-Nederlanden pas een jaar nadat zij het proces-verbaal ontving haar eigen schuldverweer introk, heeft Nationale-Nederlanden het slachtoffer ten onrechte lange tijd in onzekerheid gelaten over de erkenning van volledige aansprakelijkheid. Dat was, in ieder geval vanaf 29 november 2021, onredelijk en onrechtmatig in de zin dat het slachtoffer daardoor ten onrechte opnieuw slachtoffer werd.
Ook het innemen van een kortingsstandpunt van € 70.000 is volgens de rechtbank niet billijk en niet redelijk. De rechtbank oordeelde dat de verkoopprijs van € 205.000 ruim boven een eerdere taxatie van € 195.000 lag. Bovendien was de verkoop goedgekeurd door de kantonrechter. Daarnaast had Nationale-Nederlanden binnen de wettelijke bedenktijd van drie dagen na ondertekening moeten reageren, als zij het niet eens zou zijn geweest met de verkoopprijs. Dat heeft zij niet gedaan. Dat Nationale-Nederlanden dit kortingsstandpunt pas liet vallen na het indienen van het verzoekschrift, bevestigt de onrechtmatigheid van haar handelswijze. Deze koerswijziging bracht onnodig financieel en emotioneel leed voor het slachtoffer. Ook dat is onrechtmatig.
Met de twee koerswijzigingen heeft Nationale-Nederlanden onrechtmatig gehandeld jegens het slachtoffer. Door de manier waarop Nationale-Nederlanden met haar als slachtoffer is omgegaan, heeft zij schade geleden. Dat is secundaire victimisatie. De rechtbank acht daarom een smartengeldvergoeding van € 1.000 passend. Daarnaast wordt Nationale-Nederlanden veroordeeld tot betaling van de kosten van het deelgeschil.
Hoewel het niet ongebruikelijk is dat er discussie bestaat over schadeposten, valt op dat de rechtbank in deze zaak het handelen van de verzekeraar op de twee hier besproken punten streng afkeurt. Het vasthouden aan eigen schuld zonder concrete basis en het eenzijdig toepassen van een fors kortingsbedrag zijn niet alleen onwenselijk, maar ook onrechtmatig! In dat geval kan een smartengeldvergoeding vanwege secundaire victimisatie op zijn plaats.
Deze uitspraak onderstreept daarom het belang voor verzekeraars om vroegtijdig en zorgvuldig duidelijkheid te verschaffen en onnodige koerswijzigingen te vermijden.
Bent u niet tevreden over de manier waarop de verzekeraar uw letselschadezaak behandelt? Bel ons op 0174-444 880 of stuur een bericht via het contactformulier. Wij staan voor u klaar.
