Een van de mogelijkheden om betaling van een opeisbare vordering af te dwingen is het retentierecht. Dat is het opschorten van de verplichting om een zaak af te geven totdat de ander betaalt.
Maar wanneer mag u deze bevoegdheid gebruiken? En hoe gaat dat in z’n werk?
Van belang is allereerst dat uw vordering opeisbaar is. Dat is vanaf het moment dat de betalingstermijn van de factuur verstreken is.
Daarnaast dient er voldoende samenhang te zijn tussen de vordering en de zaak die wordt achtergehouden. Een schoenmaker die een paar schoenen repareert, mag deze achterhouden als de klant weigert te betalen. Overduidelijk bestaat er voldoende samenhang tussen de betalingsverplichting en de zaak.
Als deze schoenmaker echter een paar schoenen van zijn buurman achterhoudt aan wie hij geld heeft geleend voor een vakantie, dan is er onvoldoende samenhang.
Ook qua omvang moet er voldoende samenhang zijn. Het achter houden van een verkeersvliegtuig van tweehonderdmiljoen euro vanwege een onderhoudsfactuur waarvan een paar honderd euro niet is betaald, is uiteraard niet te rechtvaardigen.
Met een retentierecht heeft u een mooie troef in handen. U kunt namelijk uw vordering met voorrang verhalen op de betreffende zaak.
Dat kan van belang zijn als de zaak verpand is. Of als uw schuldenaar failliet gaat. De pandhouder kan de verpande zaak niet van u opeisen. Deze zal dan eerst uw factuur moeten voldoen zodat het retentierecht eindigt.
De curator kan de zaak wel van u opeisen bij faillissement en daarna verkopen. Na aftrek van de faillissementskosten is de opbrengst dan voor u. Uiteraard tot maximaal het beloop van uw vordering. Dat is goed nieuws want meestal hebben concurrente schuldeisers het nakijken bij een faillissement. U dus niet als u gebruik maakt van uw retentierecht.
Als u een retentierecht uitoefent dan bent u verplicht om als een goed schuldenaar voor de zaak zorg te dragen. Stel dat het om levende zaken gaat zoals planten. U zult dan zorg moeten dragen voor gewasbescherming, bemesting, irrigatie en alles wat verder nodig is om de planten in leven te houden. Voor de kosten die u dan maakt, mag u ook het retentierecht uitoefenen. Betaalt de wederpartij wel de vordering waar u het retentierecht voor inriep, maar niet de kosten, dan mag u de zaak onder u houden. Pas als die kosten zijn betaald geeft u de planten terug.
Wees wel voorzichtig met het retentierecht. Dat wil zeggen, ga goed na of u bevoegd bent om het retentierecht in te roepen. Dat betekent dus dat uw vordering vast moet staan, opeisbaar is en dat er voldoende samenhang bestaat met de zaak die u achterhoudt.
Roept u ten onrechte een retentierecht in dan kan dat u duur komen te staan. Het onbevoegd gebruik maken van het retentierecht is namelijk onrechtmatig. Als de andere partij daardoor schade lijdt, dan bent u daarvoor aansprakelijk. Die schade kan behoorlijk oplopen.
Het retentierecht is een prima pressiemiddel om een niet betalende klant tot betaling te dwingen. De kosten ervan zijn laag, in tegenstelling tot andere maatregelen zoals beslaglegging. Wel is van belang dat u zich bij gebruik van dit recht afvraagt of u werkelijk bevoegd bent de zaak onder u te houden. Bij twijfel kunt u contact opnemen met Vogelaar Bosch Spijer advocaten.
