Op 2 juli 2016 sprak advocaat Edwin Bosch op een lotgenotenbijeenkomst van de Landelijke Organisatie voor Verkeersslachtoffers. Het Noordhollands Dagblad schreef er een artikel over:
Wateringen Uitzichtloze juridische procedures. Jaren moeten wachten op compensatie van de hoge kosten die je noodgedwongen maakt. Leren leven met groot verlies. Verkeersslachtoffers of hun nabestaanden voelen zich vaak ’dubbel gepakt’. Ook omdat in vergelijking met onze buurlanden het smartengeld bedroevend laag is. En nabestaanden krijgen vrijwel niets.
Dit alles werd afgelopen weekeinde uitgebreid besproken op de lotgenotenbijeenkomst van de LOV, de Landelijke Organisatie Verkeersslachtoffers, in Wateringen. Jaarlijks zijn in ons land duizenden mensen betrokken bij een verkeersongeluk. Vorig jaar vielen er 621 doden op de weg. Het aantal ernstig verkeersgewonden van dat jaar is nog niet officieel bekend, maar in 2014 waren dat er 20.700. Als je door het roekeloze gedrag van een andere weggebruiker invalide of arbeidsongeschikt wordt, heb je recht op financiële compensatie. Letselschade-advocaat Edwin Bosch: „Natuurlijk zijn de pijn en het verdriet niet te vergoeden. Maar smartengeld is de enige compensatie die we kennen. Maar met de geldsom voel je je in ons land al snel bekocht. Stel dat je aan een ongeluk vier verlamde ledematen overhoudt. In Duitsland krijg je 619.000 euro smartengeld. In Engeland 330.000 en in ons land 130.000.”
Louis Visscher is bijzonder hoogleraar rechtseconomische analyse van onrechtmatige daad en schadevergoeding aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en heeft wetenschappelijk vastgesteld dat Nederland met de hoogte van de compensatie ver achterloopt. Hij pleit voor een revolutionaire aanpak. Het smartengeld moet volgens een nieuw rekenmodel vastgesteld worden. Gebaseerd op ’quality adjusted life year’ (Qaly), een methode die al in de medische wereld wordt gehanteerd. Zo kun je vaststellen in hoeverre iemand na een verkeersongeluk op zijn kwaliteit van leven inboet. In de berekening wordt het aantal jaren dat iemand statistisch nog voor zich heeft, meegenomen. Aan bijvoorbeeld ’nog twintig jaar te leven zonder rechterarm’ wordt dan een standaard geldbedrag gekoppeld. Edwin Bosch denkt niet dat het concept snel wordt ingevoerd, al ziet hij ’wel veel potentieel’ in de methode van Visscher „Het gaat allemaal zo tergend langzaam. Zo is er al eens jarenlang gewerkt aan de introductie van een nieuw objectief systeem, maar men kon het niet eensgezind omarmen. Al dat werk heeft tot niets geleid.” Tien jaar geleden verzuchtte advocaat-generaal Jaap Spier al: „Op het gebied van smartengeld is in ons land schraalhans keukenmeester.” Zijn uitspraak wordt nu nog steeds aangehaald maar veel veranderd is er het afgelopen decennium niet. „Toch gloort er hoop”, vindt letselschade-advocaat Bosch. „Heel voorzichtig durven de rechters de hoogte van het bedrag op te schroeven, merk ik.”
Ook lijkt er nu iets te veranderen voor nabestaanden van verkeersdoden die, op de begrafeniskosten na, dikwijls geen compensatie, affectieschade genoemd, krijgen. Daar lijkt twaalf jaar soebatten eindelijk verbetering in te komen. Terecht, vindt Edwin Bosch. „Een traumatische gebeurtenis wordt pas echt ondraaglijk als er geen erkenning is.”
’Op het gebied van smartengeld is in ons land schraalhans keukenmeester’
Bron: Nancy Ubert. (4 juli 2016). Na ongeluk ’vaak dubbel gepakt’. Noordhollands Dagblad.