Wat mag u van een hulpverlener verwachten indien de hulpverlener een (vermoedelijke) fout heeft gemaakt? In deze blog wordt eerst kort ingegaan op de juridische grondslag van de eventuele aansprakelijkheid van de arts of het ziekenhuis. Vervolgens licht zij toe wat u van een hulpverlener mag verwachten zodra ontdekt wordt dat (vermoedelijk) een fout is gemaakt. Mogen medisch hulpverleners fouten toegeven?
Op het moment dat u een behandeling in het ziekenhuis ondergaat, komt er een overeenkomst inzake de geneeskundige behandeling tot stand. Deze overeenkomst is in de wet vastgelegd in art. 7:446 BW. Voor de hulpverlener vloeien hieruit een aantal plichten voort. Een van deze plichten is de informatieplicht, neergelegd in art. 7:448 BW. Deze informatieplicht stelt de patiënt in staat een weloverwogen keuze te maken voor het verlenen van toestemming voor een te verrichten medische handeling. Een andere plicht voor de hulpverlener ziet op de dossiervorming, neergelegd in art. 7:454 BW. De derde en vierde plicht zien op de geheimhouding en de plicht tot eerbiediging van het recht op privéleven.
In art. 7:453 BW is de invulling van het goed hulpverlenerschap opgenomen. Dit artikel luidt als volgt:
De hulpverlener moet bij zijn werkzaamheden de zorg van een goed hulpverlener in acht nemen en handelt daarbij in overeenstemming met de op hem rustende verantwoordelijkheid, voortvloeiende uit de voor hulpverleners geldende professionele standaard, waaronder de overeenkomstig artikel 66b van de Zorgverzekeringswet in het openbaar register opgenomen voor hem geldende professionele standaard.
Indien sprake is van een tekortkoming in de nakoming van de behandelingsovereenkomst is de (verzekeraar van de) arts of het ziekenhuis verplicht de schade van de patiënt te vergoeden. Dit wordt gebaseerd op art. 6:74 BW. Dit artikel luidt als volgt:
Iedere tekortkoming in de nakoming van een verbintenis verplicht de schuldenaar de schade die de schuldeiser daardoor lijdt te vergoeden, tenzij de tekortkoming de schuldenaar niet kan worden toegerekend.
Voorbeelden van een tekortkoming zijn het niet worden geïnformeerd over de risico’s van een behandeling, een gemiste diagnose etc.
In onze dagelijkse letselschadepraktijk bemerken wij bij cliënten dat zij het zeer waarderen wanneer de arts na het ontdekken van de (vermoedelijke) fout direct open en eerlijk is tegen zijn patiënt en meedenkt in oplossingsmogelijkheden.
Wij bemerken via cliënten echter dat artsen soms wat terughoudend zijn in het toegeven van de vermeende fout. Deze terughoudendheid vloeit vermoedelijk voort uit hun aansprakelijkheidsverzekering. De polisvoorwaarden verplichten de verzekerde zich te onthouden van elke toezegging, verklaring of handeling waaruit de erkenning van aansprakelijkheid kan worden afgeleid of de belangen van de verzekeraar kunnen schaden. Echter, een verbod tot erkenning van feiten heeft nimmer gevolg (vgl. NvW 2000, p. 32 (Parl. Gesch. 7.17, p. 148-149)). De Minister van VWS van destijds heeft gegarandeerd dat de polisvoorwaarden geen beperkingen kunnen opleggen aan de verplichting van de arts om ingevolge art. 7:448 BW alle informatie over de behandeling te verstrekken (vgl. Kamerstukken II 2005, 06, aanhangsel van de Handelingen nr. 1594). Een dergelijk beding is strijdig met een dwingendrechtelijke bepaling.
Dit betekent aldus dat de arts de feiten altijd met zijn patiënt mag delen en dit ingevolge art. 7:448 BW ook verplicht is. Maar mag een medisch hulpverlener fouten toegeven?
In het Magazine Arts en Auto schrijft ook de VvAA dat een zorgprofessional een gemaakte fout mag toegeven (vgl. Arts en Auto, juli/augustus 2018, jaargang 84, p. 026, tekst: mw. F. van Woerden, juridisch adviseur bij de VvAA.). Ook mag hij daarvoor zijn verontschuldigingen aan de patiënt aanbieden. De arts mag echter niet de civielrechtelijke aansprakelijkheid erkennen. Dat zou immers in strijd zijn met de polisvoorwaarden.
Als de arts onderkent dat er iets fout is gegaan, betekent dit aldus nog niet dat de verzekeraar van de arts de aansprakelijkheid zal erkennen. Er zal bijvoorbeeld onderzocht moeten worden of sprake was van een daadwerkelijke fout of een complicatie (waarvoor de patiënt was gewaarschuwd). Er wordt dan getoetst of de arts heeft gehandeld als een “redelijk hulpverlener”. Hiervoor is uw medisch dossier van groot belang.
Ook zorgverleners mogen fouten toegeven aan hun patiënt. Sterker nog; zorgverleners dienen op grond van de wet alle informatie over de behandeling te verstrekken aan hun patiënten. Dat is niet in strijd met de polisvoorwaarden van hun aansprakelijkheidsverzekering. Uiteindelijk is het echter aan de verzekeraar om te beoordelen of zij de aansprakelijkheid erkennen.
Mocht u vragen hebben over een vermeende medische fout, schroomt u dan niet om vrijblijvend contact op te nemen met één van onze letselschadeadvocaten. Zij kunnen u bijstaan bij het verhalen van uw schade door een medische fout.
