Stelt u zich eens voor: u wordt slachtoffer van een verkeersongeval en loopt daarbij ernstig letsel op. Noodgedwongen trekt u bij uw schoonouders in, omdat u zelf uw dagelijkse taken niet meer kunt uitvoeren. Voor veel mensen zal dan sprake zijn van dubbele pech.
Op 18 april 2023 deed de Rechtbank Den Haag uitspraak in een zaak waar dit aan de orde was. Een van de discussiepunten tussen partijen was de vergoeding voor de ontvangen huishoudelijke hulp. In deze blog bespreek ik de schadepost huishoudelijke hulp aan de hand van deze uitspraak.
Op 28 september 2021 werd eiser het slachtoffer van een verkeersongeval. Hij liep onder andere een gebroken knieschijf en afgescheurde pezen in de knie op. Het slachtoffer woonde op één-hoog in een appartement zonder lift. Omdat het letsel hem fors beperkte, trok hij samen met zijn partner bij zijn schoonouders in.
Het letsel beperkte het slachtoffer ook in de huishoudelijke taken. De schoonouders en zijn vriendin moesten daardoor extra huishoudelijke taken verrichten. Het slachtoffer eist hiervoor een vergoeding van Nationale-Nederlanden. Nationale-Nederlanden is het niet eens met de hoogte van de door het slachtoffer geëiste vergoeding. Het slachtoffer start daarom een deelgeschil om (onder andere) deze schade vergoed te krijgen.
Het slachtoffer stelt dat hij door het letsel geen huishoudelijke taken meer kon doen. Daarom moest zijn schoonmoeder deze taken overnemen. In dit geval ging het vooral om extra schoonmaakwerkzaamheden, het opmaken van zijn bed, het wassen van zijn kleding, extra boodschappen doen, koken en afwassen. Volgens het slachtoffer deed hij deze taken normaal gesproken zelf.
Bij de berekening van zijn schade maakt het slachtoffer gebruik van de Letselschade Richtlijn Huishoudelijke Hulp 2021. Hij schat het aantal uren dat door zijn schoonmoeder wordt overgenomen op 6 uur per week. Ter onderbouwing verwijst hij naar het rapport “Een week in kaart” van het SCP. Daarin staat dat ouders van een zoon (12 – 17 jaar) die geen huishoudelijke taken meer kan verrichten, gemiddeld 11,40 uur meer tijd besteden aan het huishouden dan partners die zonder kinderen samenwonen.
Volgens Nationale-Nederlanden komen de kosten van huishoudelijke hulp wel (deels) voor vergoeding in aanmerking. Maar, dat geldt alleen voor kosten van huishoudelijke hulp waarvan het normaal en gebruikelijk is dat deze worden verricht door professionele hulpverleners. Volgens Nationale-Nederlanden zijn het bereiden van maaltijden, het doen van de afwas, het verzorgen van de was en het doen van boodschappen geen huishoudelijke taken waarvan het normaal en gebruikelijk is dat deze worden verricht door professionele hulpverleners. Daarom komen de kosten voor deze taken volgens Nationale-Nederlanden niet voor vergoeding in aanmerking. Ook heeft het slachtoffer volgens Nationale-Nederlanden niet onderbouwd of inzichtelijk gemaakt waaruit de extra huishoudelijke taken bestaan. Daarom is de tot nu toe aan het slachtoffer betaalde vergoeding voldoende.
© Shutterstock
De rechter oordeelt dat bij het berekenen van de kosten van huishoudelijke hulp moet worden aangesloten bij de Letselschade richtlijn Huishoudelijke Hulp. Deze richtlijn voorziet onder andere in een vaste vergoeding voor de eerste drie maanden na het ongeval. Het gaat dan om huishoudelijke taken die de familie verricht. De in de richtlijn opgenomen vergoeding is afhankelijk van de gezinsomvang en de ernst van het letsel.
Volgens de rechtbank onderbouwt het slachtoffer niet genoeg wat de extra werkzaamheden van schoonmoeder precies waren. Ook onderbouwt hij niet (voldoende) hoeveel tijd zij daarmee kwijt was. Daarom sluit de rechtbank aan bij het eerder door Nationale-Nederlanden gehanteerde uitgangspunt van 1 uur per week aan huishoudelijke hulp.
Anders dan Nationale-Nederlanden stelt, gaat het hier volgens de rechtbank echter wel om taken die het slachtoffer voorheen zelf deed. Ook is het volgens de rechtbank gerechtvaardigd om voor de genoemde huishoudelijke taken professionele hulp in te huren. Met betrekking tot de kosten voor huishoudelijke hulp moet Nationale-Nederlanden daarom over de betreffende periode ook voor de deze taken een vergoeding aan het slachtoffer betalen.
Een situatie als deze is niet heel ongebruikelijk. Het komt regelmatig voor dat slachtoffers van een ongeval beperkt worden in hun dagelijkse taken zoals het schoonmaken, wassen, koken en het doen van de boodschappen. Vaak worden deze taken (tijdelijk) overgenomen door de directe omgeving van het slachtoffer. Het slachtoffer kan hier echter ook professionele hulp voor inschakelen. In beide gevallen kan het slachtoffer recht hebben op een schadevergoeding. Daarbij is het – kort gezegd – van belang of het gerechtvaardigd is om professionele hulp voor deze taken in te schakelen. Ook als deze professionele hulp niet is ingeschakeld, heeft het slachtoffer recht op een schadevergoeding.
In deze zaak stelt Nationale-Nederlanden dat het niet gebruikelijk is dat voor het bereiden van maaltijden, het doen van de afwas, het verzorgen van de was en het doen van boodschappen, professionele hulp wordt ingeschakeld. Dit is een weinig aansprekend standpunt. Er zijn veel mensen die (juist) deze werkzaamheden uitbesteden aan een huishoudelijke hulp. Als het aan Nationale-Nederlanden ligt, zouden hulpen hun werkzaamheden kunnen stoppen. Het is dan ook niet vreemd dat rechtbank de visie van Nationale-Nederlanden niet volgt. De rechter oordeelt dat deze kosten voor vergoeding in aanmerking komen.
Toch is er wel kritiek mogelijk op de motivering van de rechtbank. De rechtbank overweegt, zonder uit te leggen waarom, dat voor de berekening van de kosten van huishoudelijke hulp moet worden aangesloten bij de richtlijn Huishoudelijke Hulp van de Letselschade Raad.
De bewoording van de rechtbank doet denken dat het vereist is om bij de begroting van deze schade altijd bij de richtlijn aan te sluiten. Dat is echter niet het geval. De genoemde richtlijn wordt weliswaar vaak gebruikt om de schade van het slachtoffer abstract te begroten. De toepassing van de richtlijn is echter zeker geen vereiste. Nationale-Nederlanden heeft zich weliswaar geconformeerd aan de toepasselijkheid van deze richtlijnen, dat geldt echter niet voor het slachtoffer. Los daarvan kan de schade van het slachtoffer ook op concrete wijze worden begroot. Dan dient het slachtoffer de omvang van de schade wel voldoende te onderbouwen. In deze zaak ontbrak het onder andere aan die onderbouwing.
Al met al gaat het hier om een uitspraak die tot de verbeelding spreekt. Het is voor het slachtoffer te hopen dat hij spoedig niet meer afhankelijk is van de hulp van zijn schoonmoeder. Hebt u vragen over het verhalen van uw letselschade? Neem dan contact met ons op!
